Meyvecilik Kültürünün Tarihçesi

2.2.7. Diğer meyve turları
Bu grupta inceleyecaşimiz meyve türleri; daha önce be­lirttiğimiz önemli meyvelerin dışında kalan türlerdir. Ancak ülkemiz için fındık, kuru incir, kuru üzüm ve kuru kayısı en fazla öneme sahiptir.
ülkemiz fındık üretiminde Dünya' da birinci sırada yer almakta ve en kaliteli fındık çeşitlerini üreterek fındıkta tekel durumundadır.
1391 istatistiklerine göre Dünya'da 483.353 ton üretimi yapılan fındığın 330.000 tonu Türkiye'de üretilmektedir (.'/. 68.2'sini oluşturur). Yine Dünya kuru incir üretiminin 7. 50' sini Türkiye üreterek basta gelmektedir (Anonymous, 1993 e).
Tablolar dikkatle incelendiğinde üretimi fasla olan USA, Brezilya ve Cin gibi ülkeler yetiştiricilik acısından uygun ekolojilere sahip olması yanında yetiştiricilik ile ilgili teknik bilgileri yıllar öncesinde tamamlamış ülkelerdir.
üretimi artıran temel faktörlerin basında uygun anaç ve cesit secimi gelmektedir. Bu ülkelerde özellikle standart çe­şitler tespit edilmiş ve istenilen miktarda, aynı kalitede ürün çıkarma imkanına sahip olmuşlardır. Diğer yandan kalite­li ürün sldesinde en önemli şart olan bodur anaç kullanılma­sına çok önceleri başlanmıştır, örneğin Roma tadımcıları M.'d. 3. yüzyıllarda tanışmışlar ve bunları bahçelerinde yetiştir­mişlerdir. Buradan da Avrupa, Asya, ingiltere, Çin ve Japonya ya götürülmüştür. 1800'lü yıllarda ise öncelikle kayısı, kiraz, elma, armut ve portakal gibi ürünlerde kullanımı iyice yaygınlaşmıştır (Tukey, 1983).
Dünya meyveciliği acısından Türkiye'nin yerine bakıldı­ğında son 6 yıllık <86-91) dağılıma göre özellikle kuru mey­velerde ilk sıralarda yer alırken yas meyve üretim ve ihraca­tında (Turunçgiller hariç) epeyce gerilerdedir. Turunçgiller gibi bir kac tür dışında diğer türlerde rakip olacak durumda değildir. Oysa Dünya'nın cok çeşitli ve en güzel iklimlerine sahip olan ülkemizde gerek üretim ve gerekse kalit-e acısından yeterli potansiyel imkanlarına sahiptir. Ancak üretim ve ih­racatla ilgili sorunların çözümünde cok yavaş ilerlemektedir, örneğin, kalitenin artırılması ve maliyetin düşürülmesinde en basta olması gereken ve sık dikime imkan veren bodur anaç kullanımı Çin, İngiltere ve Avrupa'da 18. yüzyılda yaygınlaş­tığı halde (Bilinmesi M.ö. 3. yüzyılda olmuştur) ülkemizde ise halen örnek bahçelerden öte gidememiştir.
Yine ihracatçı ülkelerde ihraç ettikleri her ürünler için tam donanımlı paketleme evleri olduğu halde; ülkemizde mevcut peketleme evlerinin hepsi (1 tanesi hariç) turuncgil paketleme evidir. 31 adet, 370 ton/saat kapasiteli paket ev­lerinin 30'u narenciye, 1 tanesi de elma-armut paketleme evi­dir. Bu paketleme evlerinin bulunduğu illler; Hatay, Adana, İçel, Antalya, Mutjla, İzmir ve Bursa' dır (Anonymos, 1382).